21/9/15

COU nocturno.


Resultado de imagen de clases de noche
Asperando á la mia filla á la salida d’o instituto,
en a mesma puerta an que allora tamién yo saliba,
barafundiando he tornau  ta ixa mesa que alavez
 compartíbanos…
Remerando, miaquemexio porqué, quan bi yéranos
bien chuntetes posaus en clase de COU nocturno,
estiranzando lo día baxo refitoleras lunas de fluorescentz. 

En do yeras  Elena ? En que rimallo de mi vida te’n fués a chitar?
En que escondrillo fosco y silencioso t’amagabas a la usma?
En l’esmo , en o peito… astí an se clava con 18 anyos l’aimor?
Qué cosa que, aquera que estiés, bien cuchiflita campa hue en yo?

Bien espericueta y pincha, mesmo como antismás, encara t'alzo,
con a riseta purniando-te en os guellos, tu responsabilidat azul,
tus manetas de monyaquet de goma, y tu pantalón vaquero no guaire
esgastau… que bien que t’aponderaba…que repolida sin saber-ne.
Te quereba u deseyaba talment más que no m’alcuerdo ?
 Quanto de tu he trafegau? Que remane en mi de aquel que bi estié ?

 Dimpués de güeito horas de petenar, cansos de tantas cosas
un día par d’atro acudíbanos a clase a que nos ensenyaran
 cosas que, manimenos, yo ya no guaire me’n  alcuerdo…
Sólo que una güembra de tus caderas y o  d’brilo os tuyos guellos
son o sinyal d’ ixas embueltas.
De  tantismos días de acero, oficina y aspras nueitz de pizarra
 garra memoria hue me’n queda como a d’ixa zagaleta que
 s’arregiba con as mias comedias engalzando a pachas lo tedio.


Ixo cal que sigan os nuestros trunfos furtaus á o tiempo…
Croxirar as cercanías y dixarlas asinas… a salvo de la intemperie
en o cubilar d’as remeranzas.
Ixo Elena, estoi que ye matar o tiempo… ficar as mans en l’airera
que de camín se’n va y agarrapizar prexins y reyalidatz  que nos
soxeten  firme cuentra l'empente d'o cierzo.

Emplir-nos de armonías, anque siga mallar en fierro fredo. 

No hay comentarios:

Publicar un comentario