22/7/14

Zumaia 21,30 h.







Embelecaus nos lo miraba-nos

alufrando lo acucutar d´o sol

entre sotobaus gorgollos de
boira engaronando lo zielo,

rebutir-ie de lurtes, esferra d´agüerros,

esbulligar desinforme de parramacos

en o zeñar d´as nubes enpreñatas d´o sol…

L´ambiesta yera o celeste mirallo d´os

blangos serratos, a funda cuentraluz dillá

d´os nuestros suenios a retaculas…

Astí, arrepinchaus sobre o nuestro

cutiano petenar, fitos os guellos dillá

d´a zaguera buega, a mar yera o esbarizoso

camín an se arrozegaba o día…alentar de

molsa, fenar do s´esbolutraba l´aire

burniando-se ne ent´o nuestro esmo…

O sol, dezaga L´orizón, angluzioso, a mar

se i bebeba dica afogar-se...e a luz, texida

de rica seda, ziega d´aimor ent´o sol s´en escorreba.

Debán d´ixe zarquinazo de luz yo me pensaba

an yeranos a ixa mesma ora a resta d´os días…

an amagabanos a cursa a l ´arreu d´os luscos,

que feba que toz con una mesma delera,

querendo lebar-nos un piazer d´ixa libre

polideza, trastiaranos con o móbil pa fer de ixe inte

a imáchen de una remeranza,u de un suenio,

de un dandalo, mesmo de una angunia…

Que nos furtó o sosiego d´os amplos silenzios? 

Beluns, antis de tornar, se retratoron con

lo sol posau en a man…pero o lusco, sin de poder-lo

remeyar i moriba, a nuei se feba t´astí.

Luego as  bacanzas rematarán, ascape á enganchar…

Bi abrá ambiestas que alufrar ?

Cal parar ne cuenta …paisaches d´alma pa no reblar,

que atardezeres en o peito no guaires mancarán.

A belleza aguarda… me la miro de trobar-ie.
 

No hay comentarios:

Publicar un comentario