Porteta d´o blog.


Me i meto en esta faina que se me antulla asabelo que rariza... dixar en este “blog de notas” una catafila de escritos a l´arreu que voi fendo coxín coxiand dende a intimidat cuasi amagada d´os mios ratez furtaus a bella nueit.

En este “cuaterno de notas”  no miro de aponderar estos escritos como si estasen un proyecto poetico bien farchau,  esto sobrece as mias capazidaz y no quiero fer o blinco d'o zapo con barucas literarias. Este no ye que un blog de raso personal con querenzias, masiau que si,  de fer-se una miqueta vistero pa qui quiera refitoliar en esta lucaneta dichital. Una traza de esgallinar-me anque siga con calzeta colorada, de ir a uscar-te, d'esvezar-me de la realidat cutiana, de crebar a soledat y o silenzio, de charrar con tu en este carasol do agora nos inzertamos a trobar.

No me meto prou fainero ni m'embreco en esto de escribir con lo enzerrine que cal, un poquet chandro si que soi si... Arabá que  tienga as capacidaz técnicas, ni naturals ni aprenditas, pa escribir “buenos” poemas o escritos d'atra mena, pero estos foscos pensamientos y prexinallos no van a privar-me de fer-me-ie por escribir, o a lo menos a escomenzipar-ie. En o camín ya tiengo as escansaderas bien plazenteras si veigo que no puedo zangarriar-me como cal.

Tampoco a  mia aqueferada cutianidat , tampoco no a zangarria, no m´aduya  guaire a posar-me a ormino debán de una pachina en blanco, asinas que china chana, a la marcheta y bien acoflau iré fendo güebra.... que dengún –sólo que l'antuello de cuan en vez- m´encorre. O tiempo, que nanta más que no yo, irá dixando a suya baya

Lo foi sólo que porque m´enfuelga expresar-me, puestar que más que más con yo mesmo, en un ran esferén mirando de replegar parolas que puedan estar d´aduya por ixos galochos que puyan enta millors ambiestas. Lo foi ya con unos años en que se rezagan os reloches y os mirallos se me fan extraños, pero ixo rai. Agora que lo me pienso, m´entrefilo que tamién lo foi, una miqueta, por argüello y fachenda, como si a poesia me faciera puyar un grau en miaquemesió que contornillos.

I trobarás versos en lengua aragonesa y castellana.
N´aragonés por una deuda y/o querenzia con ixe pais que de cutio he teniu como mío, anque aiga estau naxiu dillá d´as suyas mugas . Pais que o pai mio dixó , no nunca dezaga, mirando de apercazar-ne una vida millor. Por ell conoixié ista luenga encara sin nombre en ixas envueltas . N'aragonés porque si , que joder..a veyer si lo femos reviscolar o a lo menos alzar a suya dignidat firme sarrenada por tantas cosas. Aragonés que fa honra y buen prebo a las mías parolas, que sisquiá tuvieran ixe acento, carenzia, ixe bien esmolau sentido, ixe son, ixa mosica prezisa que ye a oralidat altoaragonesa.
En o tocante a ras grafías veyerez que mesmo foi servir, alto y baxo,  a ofizial ( Estoi que ye más sencilla, más cercana a la fonetica  y ye fruto, a la fin acalamonato,  de la prebatina de consensuar una grafía común que ya cal ),  como la grafía EFA ( Que pa yo ye más treballada y seriosa , más funda por etimolochía e istoria, por que a yo me cuaca  ). De seguras que malas que no pare cuenta foi un licote d'as dos....u más.

Me desincuso, antis con antis, por si trobaz, de camín , modos, grafías, expresions o construzions que no sigan aconsonantes con modelos o normas d'aragonés que tos cuaquen mas que no estas mías que i meto. Sólo soy que un aprendiz malas que escudillau y contino con este blog aprendendo-ne ( Ye esta tamién una sobrebuena enchaquia pa fer-lo)  sin meter-me tan farute de gosar creyer que lo foi de pistón. Por ixe costau garra problema en amillorar, que buena falta m'en fa.... que n'on quiero fer como os fillos de Berdolé. 

En castellán porque ye a lengua materna de casa nuestra, una miqueta amerada con                l´aragonés, que de cutio he feito servir en toz os puestos. En ixa lengua castellana de parolas a caramuello, como una alazena o reposte rebutién, toba y grasa como a berda tierra de Francia, que diz Severillo Pallararuelo.

Os poemas que dica iste inte he escrito mancan de rigor formal, a suya metrica y rima no acuden t´os mio poemas. Goso escribir en verso libre, como libre ye iste pinganetiar entre sentimientos e ideyas que me fan d´escribir. Manimenos en jotas y haikus si que lo i-foi...tiene os suyos regles .
Foi un poder pa fer-lo de traza esclatera como ye de dar en toda comunicación entre personas. Miro de emplegar as parolas exactas pa dizir o que surte d´a fondura d´os mios paisaches de ideas y sentimientos. 

No pienso meter-me caricacho si isto d´o blog remata soque estando una beilada solenco, un monologo desento con as flamas, un puesto en a no cosa , no aspero ni brenca ni meya,  por o que pon puedo tresbatir-ne. No tiengo, pues, garra obchetivo fuera de dondiar por a mio tozuelo y barafundiar bella miajeta. No pas yo.

Astí tos dixo istas entradas como chiquirrins espazios creyaus y ateseraus pa que, en os millors casos, t'imples con una miqueta de goyo. Si no ye asinas, m'aconhorto, a lo menos, con haber-ie feito un poder.
Pasa y estate bien acoflau , que como deciba a mia yaya : Que nunca bi-haiga yerba en a puerta casa. 

Salut pos.. y armonía.


No hay comentarios:

Publicar un comentario