alufrando lo acucutar d´o sol
entre sotobaus gorgollos de
boira engaronando lo zielo,
rebutir-ie de lurtes, esferra d´agüerros,
esbulligar desinforme de parramacos
en o zeñar d´as nubes enpreñatas d´o sol…
L´ambiesta yera o celeste mirallo d´os
blangos serratos, a funda cuentraluz dillá
d´os nuestros suenios a retaculas…
Astí, arrepinchaus sobre o nuestro
cutiano petenar, fitos os guellos dillá
d´a zaguera buega, a mar yera o esbarizoso
camín an se arrozegaba o día…alentar de
molsa, fenar do s´esbolutraba l´aire
burniando-se ne ent´o nuestro esmo…
O sol, dezaga L´orizón, angluzioso, a mar
se i bebeba dica afogar-se...e a luz, texida
de rica seda, ziega d´aimor ent´o sol s´en escorreba.
Debán d´ixe zarquinazo de luz yo me pensaba
an yeranos a ixa mesma ora a resta d´os días…
an amagabanos a cursa a l ´arreu d´os luscos,
que feba que toz con una mesma delera,
querendo lebar-nos un piazer d´ixa libre
polideza, trastiaranos con o móbil pa fer de ixe inte
a imáchen de una remeranza,u de un suenio,
de un dandalo, mesmo de una angunia…
Que nos furtó o sosiego d´os amplos silenzios?
Beluns, antis de tornar, se retratoron con
lo sol posau en a man…pero o lusco, sin de poder-lo
remeyar i moriba, a nuei se feba t´astí.
Luego as bacanzas rematarán, ascape á enganchar…
Bi abrá ambiestas que alufrar ?
Cal parar ne cuenta …paisaches d´alma pa no reblar,
que atardezeres en o peito no guaires mancarán.
A belleza aguarda… me la miro de trobar-ie.