26/4/20

HAIKUS PA ISÁ REMERANDO CUAN SE'N BAIXABA TA RIGLOS A FERRETIAR.

a Isá de ferrero, en alcordanza d’as suyas maitinadas cara ta Riglos.

Se me fan curtas
diezisiete silavas…
ni an pa encetar-te.
----------------------------------
Corderet , pastor…
garrampetas de borra,
mans de chinebro.
----------------------------------
Que luen be d’estar…
con sus lunes y mares,
o mundo enlá.
----------------------------------
Cuan marchan toz,
tierra de despedidas…
torna-ie l’angunia.
----------------------------------
Mallos de Riglos,
royisco o día se’n va…
forno de pan.
----------------------------------
Luzes de l’alba…
danzan colors con uembras,
Riglos s’enziende.
----------------------------------
N’o piet Firé
de caricachos pón
bien alto a frent.

PIRENHAIKUS

17 + 1 PIRENHAIKUS ( 5 + 7 + 5) . (+1 )

Rustil d’o sol…
en polvo griso s’afogan
as caracolas.

Erizos de mar
remeranzas calsinas
de un mar tropical.

Conchetas rusiens
salagóns y salitre
a mar que s’en fue.

Simiéns de buxo
en zerote burbut
bien luen plegón.

O zapo fito
a la luna se mira,
sol d’o suyo día.

Dos gusiluzes…
dos fierros a la par…
a luna ta Canfranc.

Flors d’almendrera
xambres de paixarelas
que l’airaz esbrúsa.

Canto de glera
al canto lo Gallígo..
no i-siente mica.

Purnas d’estrelas
emplindo tus ninetas…
a nuei s’amaga.

Claréya ya…
limpio cu-cú cu-cú…
o ye luz-luz.… ?.

Aspras osquetas
rallizos esbrecatos…
badinas…sol.

A craba roya
cascabillos pa uellos,
que te me miras?

Lera en tierra
alto n’o rafe bi yera
a boira plora.

L’aloda calla
se fa un silenzio pleno…
de zien gurrions.


Urmos al viento
esgrumas, verda luz
chugar-ie d’Anchels.

Muxón d’as nueis
me fas muit contento
sin tu saber-ne.

Tardada sora
Mormostiar-ie de riscla
crosta de pan.

Zarraus os uellos
perfeutas densidaz
aire…camino.











31/10/16



Totz os mios agradeximientos pa o Conzello de Biscarrrués por emparar l'aragonés con iniciativas asabelas que mahas como lo consurso de xotas d'a Galliguera en luenga aragonesa y castellana. Tamién a o grupo de Xota d'Ayerbe Santa Leticia que facioron posible ixoriar as cantas como cal . Gracias a las suyas armonías y voces lo pasemos de bitibomba ascuitan-do-lis

 Xota y luenga aragonesa chuntas d'a man, fendo-ie expresión prou funda que entre totz aduyamos a enamplar . Porque si no ye entre totz n'on saldremos.

Gracias tamién a o churau por dar-me o premio que me fació muitismo goyo. Estoy que no teneba guaire "competencia" asinas que a veyer si en atras edicions se i-presentan más treballos. A-ta-más mía pa ratos lo hese apercazato con más chent amostranto triballos.

 Enchaquias como esta, anque sin guaire presupuesto, aduyan muito a fer l'aragonés más vistero y cercano.

Xisquiá que la xota s'alcuerde d'ista luenga a la que tanta voz  le fa falta y que l'aragonés tresmine as suyas trazas en todas as expresions normalizatas d'esta tierra aragonesa.      

Gracias Lola por o vuestro cariño y buen implaz.

Coplas n'aragonés presentadas t'o concurso -Biscarrués 2016-:
Iindice :
A- Coplas pa aponderar l’aragonés :
1.        Bien Alzada.
2.       A mosica d’as parolas.
3.       Parolas retunas.
4.       Ixoriando musas.
5.        Xota d’atro estilo.
6.       Luenga aragonesa.
B- Coplas pa festejar :
1.        Petalos de rosa.
2.       O periglo d’o tuyo mirar.
3.       Enarcau
4.       A victoria d’o verso.
5.        O firmamento d’os tuyos huellos
6.       Más polida que no creyes.
7.      O vin d’a tuya risa.

Locales
C-Coplas  de casa Ferrero d’A penya, y redolada nuestra :
1.        Enta Buenos Aires. Xota tanguiada.
2.       Sirenas de Zaragoza .( Plg. Industrial).
3.       Os ferreros d’A penya.
4.       O violín en a era Ger.
5.        Tunel ferroviario de Carcavilla.
6.       Naxidas de Salinas Viello.
7.        Foz d’Escalete.
                             D- Coplas de Galliguera, Penyas de Riglos, Soduruel :
1.        Puen d’a Gorgocha.
2.       Mosquito ‘ blues.
3.       Agosto s’en fue. Dondiando por  Centenero.
4.       Pegallo Carretera A-1215 ( Chaca- Santa María).
5.        O canfranero.
6.       Lindano, Que fer?
7.        Pa Biscarrués. ( Y toda la redolada).
8.       Despedida.

A - COPLAS ADEDICADAS A L’ARAGONÉS.      TRESTALLO DE 6 COPLAS.

1.A     Bien alzada.
bien alzada la deixón
en a voz mia tos la baixo
a luenga d’Aragón.

2.A     A mosica d’as parolas.

D’estas parolas nuestras
qui fa callar la mosica
no ye pas o tiempo,no
que ye qui no siente mica.

3.A     Parolas retunas.

Bombolletas tortulando
atamás de bells petando
si a l’aragonés l’enristen
mi voz firme gorgollando.

4.A     Ixoriando musas.

As mias musetas quereban
a escondecucas chugar
yo firme encorrer-las pa 
poder-las escurruchar.

5.A    Xota d’atro estilo.

Enflascaus, terne que terne
cuan as xotas se sintioron
que si manyo, que si Espanya
no más d’ixas fación.

6.A     Luenga aragonesa.

Quan me dices que pa qué
quemexió qué contestar-te
pos que Aragón ye buen pueblo
esta luenga su estandarte.

B- COPLAS PA FESTEJAR ( Y CARRIAR BROZA ).      TRESTALLO DE 7 COPLAS.

1-B     Petalos de rosa.
A saber-lo qué contento
meto versos pa la xota
fer volar a lo mio canto
como petalos de rosa.

2-B     O periglo d’o tuyo mirar.

Campaba yo por mi vida
nos encertemos trobar
ya muit tardi paré cuenta
o que ibas fer-me plorar.

3-B     Enarcau.

Miaquemesió si lo yera
holio si lo parixeba
enamorar-me de viello
o mesmo que quan podeba.

4-B     A victoria d’o verso.

Ormino en o peito os querers
cosetas te dixarán
a victoria de unos versos
que t’amorosiarán.

5-B     O firmamento d’os tuyos huellos.   

Baxo d’o brilo d’o cielo
i contimparaba estrelas
bin’-eba tantas o más
purniando-te n’as ninetas.

6-B     Más polida que no creyes.

Resalada y berolleta
que fácil que fas rimar
más polida que no creyes
perigloso tu mirar.
   
7-B      O vin d’a tuya risa.

Dixa-me fer-te fatezas
sanseladas y comedias
esbotar d’a tuya boca
a garona de tus risas.


que un poquet d’o que’ll yera
en Riglos quedó su almeta
mesmo un matizo de yedra.

2-C     Sirenas de Zaragoza. Polg. Industrial.

Ta l’Actur s’en baxó
entre cantos de sirena
a navegar-se ixa mar
pero a mar ya no bi-yera.


3-C     Os de ferrero d’A Penya.

Ta Riglos de nueitz marchaban
a punto día plegaban
quan pisón s’encendeba
mallos y fierros purniaban.

4-C     O violín en a era Ger.

A truca un kilo de pan
en Yeste o violín crompó
d’a coda la yegüa Jarne
de mosica a era vistió.

5-C     Tunel ferroviario de Carcavilla.

Deixa en o cabo lo túnel
bafo a buxo a’l baixar
uloro malas lo veigo
a espígol a’l tornar.

6-C     Naxidas de Salinas Viello.

Cinco chirmanas que yeran
todas de Salinas Viello
a l’arreu marchón ta USA
encá que cueste creyerlo.

7-C     Foz d’Escalete.

No quiero ser niquitoso
contimparando entre anviestas
alufra dende escalete
y ya dicirás que piensas.




D - GALLIGUERA, PENYAS DE RIGLOS, SODURUEL.     TRESTALLO DE 8 COPLAS.

Bi-ha un puent con os suyos huellos
de glarimas engaronaus
porque le furtón os cielos.

2-D     Mosquito ‘ blues.

O Galligo lo aturoron
ta part d’a val de Triste
do ató lo macho l’amo
d’o progreso que enriste.

3-D     Agosto s’en fue. Dondiando por Centenero.

En agüerro Soduruel
que caricacho se i queda..
soledat muit preta y funda
aspra zoca d’almendrera.

4-D    Pegallo Carretera A-1215 ( Chaca- Santa María).
Dice, AMil doscientos quince
“si te vienes no conduzcas”
mirar ya d’acotraciarla
no chuguetz a escondecucas.

5-D     O canfranero.

Por os planos y montanyas
fendo los fierros tinglar
o canfranero chuflando
cutio firme traquetiar.



6-D     Lindano, Que fer?

Ostia que esferra zagal
Galligo rei d’a val
no baixa guaire fortal
que o lindano le fa mal.

7-D     Pa Biscarrués. ( Y toda la redolada).

Fa firme honra pa esta luenga
esta chent de Biscarrués
metendo-nos cantareta
“xotiar” n’aragonés.

8-D     Despedida.

Como a luna en Tolosana
me fa goyo despedir-me
en silencio china chana

acucuto dimpués d’irme.

29/8/16

Antonier-Soduruel.

Resultado de imagen de cordero
Antonier (Cronica d'una acronía en una d'as vals de Soduruel).

Qualques ovellas correban o restollo radendo d'a tierra as bien pocas brancas verdas que agosto no heba puesto sumanciar. O restollo,- fumiando  polvo blanco, zafumau de luz rusient d'oro-, no yera que un piacet de mirallo encendiu do se miraba fito-fito lo sol.
A tarde tot l'empliba d'un espacio bien platero de claridat a caramuello solo mascarau por ixa soledat  preta y funda que se clava en o paisache y en a gargamela de qui se queda. Ixa soledat con o retrai d’una viella zoca d'almendrera bien enradigada, ixe tocón renegriu y terne en que a ormino se trepuza.
La envista gosaba querer recontar-me un mensache viello que me reculliba dende a suya uellada antiga. A escuitetas yo sentiba os sinyals que s'amagan en as piedras, en as botinadas  d'aire que pareixeba esbotar-se dende as tripas gorgollosas d'a tierra, en o mormor d'as cicalas... y a la fín en a figura d'Antonio... largo como yera en a mosquera.
As quatro crabas que teneba, morriando marguins u arrepinchadas a o canto d'as barzas cuentra lo fundo azul d'a tarde, guallardas, se me miraban a traviés d'as suyas inquietants ninetas de cascabillo vuedo. No en teneba más , ixe yera o suyo rabanyo que cudiaba con o conque de continar estando o que yera. A resta d'o ganau ya se l'heba sacau, qué hoder…que ya no adubiba a calzoniar pa tantas.
Antonier –Zarrapico le deciban porque yera chicorrón- , o viello pastor d'Anzanigo, dormiba chitau en una marguin de l'esbarre de Centenero con un corderet  acoflau entre as suyas mans de chinebro.
Aturau por os cans, o tiempo que tot l'enceta, l'heba acorau  un día sin atro mientres uitanta y tantos hibiernos y agora lo convoyaba y amorosiaba con garrampetas de lana blanca.
L'alda teneba plena de vida, blanca y tova, renovada… igual que una mai.…. Cuenta tu qué preixinallos podrían amprar-le os suenios baixo a gorreta verda de jondere. Estoi que gosaba dondiar barafundiando bien frescacho por atros leitos marinos encara por sulsir. Suenios a rebutir d'algas, caracolas, conchetas y carapazons fartos d'augua, sin res d'o polvo d'as de piedra que s'en trobaba por os camins. (Araba, no se creyeba con tot y con ixo, que a suya redolada estió mar).
En ixe mesmo inte dillá d’a zaguera envista qualques mundos enlá, as olas d'a mar terne sobateban as zagueras rallas y cinglas firme enreligadas ya con l'alma d'o mar.
Qué alpartau que yera lo mundo con os suyos lunes y os suyos mares. 
Soduruel, que bien cerqueta yeranos d'Ena, lo croxiraba y d’as suyas mans entreveradas , verde y soro, tierra y cielo redamaban a suya desinforme mosta de silencio rasinoso. Tot i consonaba sin que dengún en parase cuenta.
Astí lo deixé, m'en fue en un adiós que s'estirazaba sin crebar-se mica…
Antonier  yera enrestindo lo tiempo… soniando-se glera salobrenca debant d’un estranyo ociano prexinau. Debeba d'estar un mar gorgolloso, esgargallando esbruma blanca cuentra lo suyo peito pirinenco, muga bien pincha  amerada de tierra y mar .
Dimpués, quan s'espertase repropiando morra la mar, escurruchando a bota, a gargalet veyería atra vegada nantar, bien mandau por o tiempo, lo sol. 

Pero agora o tiempo, feba ya ratos que ya no bi-yera.

O corderet, que se lo miraba calmudo, se chipió de yodo y de sal.

21/9/15

COU nocturno.


Resultado de imagen de clases de noche
Asperando á la mia filla á la salida d’o instituto,
en a mesma puerta an que allora tamién yo saliba,
barafundiando he tornau  ta ixa mesa que alavez
 compartíbanos…
Remerando, miaquemexio porqué, quan bi yéranos
bien chuntetes posaus en clase de COU nocturno,
estiranzando lo día baxo refitoleras lunas de fluorescentz. 

En do yeras  Elena ? En que rimallo de mi vida te’n fués a chitar?
En que escondrillo fosco y silencioso t’amagabas a la usma?
En l’esmo , en o peito… astí an se clava con 18 anyos l’aimor?
Qué cosa que, aquera que estiés, bien cuchiflita campa hue en yo?

Bien espericueta y pincha, mesmo como antismás, encara t'alzo,
con a riseta purniando-te en os guellos, tu responsabilidat azul,
tus manetas de monyaquet de goma, y tu pantalón vaquero no guaire
esgastau… que bien que t’aponderaba…que repolida sin saber-ne.
Te quereba u deseyaba talment más que no m’alcuerdo ?
 Quanto de tu he trafegau? Que remane en mi de aquel que bi estié ?

 Dimpués de güeito horas de petenar, cansos de tantas cosas
un día par d’atro acudíbanos a clase a que nos ensenyaran
 cosas que, manimenos, yo ya no guaire me’n  alcuerdo…
Sólo que una güembra de tus caderas y o  d’brilo os tuyos guellos
son o sinyal d’ ixas embueltas.
De  tantismos días de acero, oficina y aspras nueitz de pizarra
 garra memoria hue me’n queda como a d’ixa zagaleta que
 s’arregiba con as mias comedias engalzando a pachas lo tedio.


Ixo cal que sigan os nuestros trunfos furtaus á o tiempo…
Croxirar as cercanías y dixarlas asinas… a salvo de la intemperie
en o cubilar d’as remeranzas.
Ixo Elena, estoi que ye matar o tiempo… ficar as mans en l’airera
que de camín se’n va y agarrapizar prexins y reyalidatz  que nos
soxeten  firme cuentra l'empente d'o cierzo.

Emplir-nos de armonías, anque siga mallar en fierro fredo. 

12/9/15

VIN Y VERSO

Resultado de imagen de TONELES VIEJOS
D’ixo fa a-sabe-las  nuietz,
más que no m’entrefilaba,
que m’en puye meyo zorro
d’ixa amagata bodegeta
do lo tiempo bien largo s’acofla
gosando dixar-ie su poso de robín,
bafadas que transtornan lo cutiano
y royas alufras de nuevas  plenitutz.

Hue , o sol en mingua d’agüerro,
trepuzando al tentón i torno a baxar-ne…
y acucuto en un leco de negros silencios
que siento botiando en un laberinto de
 mirallos d’o revés…ye un barrunte de tierra,
 l’azogue encadau que me engalza cerrín
 asperando-me  asti baxo…..y  ye que abocinau t’allí marcho.
Por fer ta un costau ixa fosca fredor, talment croxide
iste tonel de luz, an que’n dentra tamién d’atros á espuertas…

Cal encender ixa sondormida bombilleta,
feble garrampa de inspiración, como un
moriciego  en a suya güembra espiguardau,
a veyer si esvolastriando me ilumina l’esmo…
y  trigo a clau buena, cepreno, empento, y ya i soi…


Cuenta tu tot o que coge iste peito :
o mor mor d’a quera… siente…
rancias esencias
enluzernadas barucas
empolvadas querenzias
trates aconortaus como caitos d’o cielo
esviellatos prexins
cestons a rebutir de vacíos
ceringallos pa banderetas y fer-te-ne fiestas.

Masiau que si, voi a uscar-ie rampallos de luz,
 uga cojón de gato entreverada de suenios y feitos,
y  ubrir con prou tiento as xetas de senera,
espirallar os espritos libres sin guaire prisa…
y catar si soi rancio, picau,  u pitarra…
puestar que siga aceto u farto de zarampancas…
pero si m’amanas o tuyo poziello t’ itaré un dedet
 d’iste vin de casa nuestra y madre viella, amerau d’aconorto.

Arabá que siga un gran vin iste que acubila o mio peito,
á lo menos á yo me ferá buena honra pa beber-ne á traguetz , espaciet,
en istas nueitz an que cuasi me pienso que apercazo un piacet d’o tiempo ...   
(U a una mala, si se m’estraga, lo dixaré estar, que ferá buena vez en bel guiso con tremoncillo).
Ita-te-ne firmes tragos, yes convidau,   anque cal  que lo trobes bel poquet aspro.

Dimpues, si te fa goyo, nos encubamos atra beroya cosecha de nuevos suenios. 

25/10/14

De buegas desinformes






Luego surtirá un fanzine de poemas n´aragonés que editamos en Iruñea, lo'n femos dende a colleta nabarra de fablans como un d'os quefers imposatos cara ta espardir o conozimiento d'sta luenga bezina. O libret , ateserato e pincho dica an plegón as perras, ye prou majo anque no tien garra ambiesta de fachendoso.
Sólo mos aganarba que siga una espiga més, puede estar que encara una miqueta berda, en o desinforme trigazal d'ista luenga. Sisquiá tos en faiga bella morisqueta en a tripeta.
Tos enanto a portalada. Buen prebo.     


Ista catafila de parolas que tiens en as mans se metioron en cantareta tramenando-ne camíns e  buegas-mugas-güegas-búas (O mesmo me se´n tien) an escomenzipian capiteros encara por esbrozar-sen. Cobaltos de silenzio que esnabeso por endrezeras que rancan de un peito e un parlache que fan un poder por continar traquetiando limpio esbiellar-se cuentra l´azeto d´o tiempo.

Si paraz cuenta, cuaternar poemetas n´aragonés ye fer-lo dende una dople intimidat.

De primeras a cuasi amagata delera de escribir en ista luenga sobatita por l´acotole de buena cosa d´o suyo espazio en ista soziedat de mercato. E dimpués, pa forro bota,  o berso, tamién en as no guaire besitadas marguins d´a misteriosa balgua d´o lenguache poetico. Intimidat que atamás mía pa días en tenebanos sin imprentar, pero que, por atro costau, m´afalaga de ufrir-la-te en ista fabla que fa garras por remanir en a baya d´a dinnidat que tot sentir e esprisión merexen.

Aragonés e berso en compaña no como lo zaguer siñal de angunioso romantizismo feito de piazers de recosiros. Estimamos millor que sigan bersos como buxetas que imos dixando en o camín de l´aragonés enta debán, chunto a tantisma de chen que tamién lo´n fa coboyando los nuestros pasos.  Parlache aragonés e berso fendo pacha concarando-ie en conchunta e á retepelo con l ´asabela mediocridat prosaica e demagochica que no se mira de ateserar, profés, custions niquitosamén minorizatas como istas.

Pero ixo rai, ni perreque ni zarrapita ni pón nos se´n da, lo´n femos asinas, mirando de campar por dembas enta nuebas ambiestas en ista luengua de buxo agostau que atamás d´ixo, gosará rebiscolar-se e rechitar, talmén, zanzeras fuelletas berdas en pachinas, retes, casas, eras, dembas, marguins, carreras….miaquemexio ta do en plegará á tamás de bels gubernáns.

Fer-lo-ne en a biella Iruñea, chunto a os mios compañers d´a Colla Nabarra de Fablans, ye atra d´as mugas que blincamos. Ista muga, agora cheografica, entre Nabarra e Aragón, que a ormino e por esferéns custions bi-esnabesamos sin parar-ne cuenta ni capir a reyalidat cultural, mesmo a Istoria, que nos achunta por denzima d´atrás enchaquias e custodias. Parlaches bascons ( Güe goyosamén  refirmatos anque encara fendo un poder por espardir-se e normalizar-se) , e romanzes charratos en as montañas e riberas bezinas (Istos en periglo d´amortar-se) que ta par d´alabez combibioron en una bastida de reconoxedura cultural mezcliza que os conzietos d´a Historia esbarroron en ista forca de luengas minorizatas.

Mos afalaga, pos, poder amanar-te de bella traza o conozimiento de la feta de l´aragonés como luenga que bi-esdebiene en berso, e asinas dar notorio pa espardir ista fabla que amenista fer-se serbir en o suyo enzerrine por a suya abandita dinnidat.

Abantar de saputo d´ista luenga u aponderar-me de cualsiquier traza, ye platero que no´n puedo, asinas que desincusar-me si cuan tos escribo no lo´n foi de traza y como cal. A grafia que agora foi serbir ye a que millor, por un casual, conoxco, pero ixo no quita pón pa ubrir-me ancho batalero t´atras, que totas surten, me s´entrefá, pa refirmar e amillorar ista casa nuestra ubierta e dibersa. O tiempo e, más que más, o buen esmo d´os fablans caldrán adempribiar a la fín a grafía que aduye á la amostranza de l´aragonés común sin de trestallos que de primeras chocan a qui empezipia. Puestar que dialeutals-por naturaleza- y grafías-por proposas- no sigan que o siñal de riqueza cultural d´iste pais aragonés de farinas de mal zernir. Jolio, que m´en boi como lo trillo por as piedras….      

Pos aquí somos… enzenegatos por istos mapas d´interior a rebutir de arrepinchatas buegas d´ixas que cal esboldregar en o nuestro esmo - E dixemos que sigan as buenas chens qui metan u i- saquen as atras güegas pa aministrar-sen millor-.

Blinca con nusatros, de buen implaz, os paretazos d´ a esconoxenzia que mos trestallan… biene ent´as berdas tascas d´iste chiquer cobalto de dibersidat an escomenzipian os amplos mapas d´isobaras.

Perque bi ha de cosas que continan dillá d´as buegas imposatas, sin de aconorto e limpio rebilcar-se,  femos iste treballo pa amostrar-te, sigas d´ande sigas, ista fabla que se fa serbir d´istos torpes bersos que acucutan bergoñosos a la funda luz d´as tuyas ninetas.

Prou, con ers tos dixamos…imos a beyer como baila Miguel si a dreitas u de rebés.                                                                                     


  Alifonso Otal -De ferrero-

4/9/14

Suenios





Qui replega os tuyos suenios cutianos…?
Bolito de enreligatas fuellas de laurelero  que
o pulso de tu merexe por batir a marca d´o
tiempo en os tuyos esbeiles,
cheras esconditas do prexinar-ie o
que o prebeyible d´o día acora,
falordias que ya dengún no, de mentiretas,
te rezenta p´amostrar-te a bolar,
puntos de fuga, cuentraluzes acorporandose
dezaga de grisas berruntas .

Suenios… Yo mesmo no los rispero en trata
e como cal, e tasamén,  m´en queda, a punto lo día,
una esfilorchada baya de libertat azulenca, una
golladeta que me se mira dende luen, una remor de paz ,
una sinsustanziata erezión pa cosa…alasbezes un embordiello
de prexinallos, como de eszenas proyetaudas a botiboleyo
en as mías pardas alas de  pola a lo retuno de una bombilla. 

Suenios… fruitos zaga os tuyos güellos  que a nuei  madura
pa laminar d´ers o suyo dulzor d´estrela, fruitos
nueitámbulos que o mal zaba con o suyo esmolato filo
fendo-ne cullebras de amarga pelleta, fruitos malmesos de
foscos  recosiros uscando a maitinada que empreñe de berde
a suya negra simién…
A nuei ye un mar de suenios do s´amagan afrechos d´estadistas,
sicologos, poetas e publicistas. 

Mañana o parte d´as notizias fablará de grandizos suenios,
o de culos e a o rabés será: D´os suenios d´os grans,
gestatos en o sondormir de buena cosa de chen…ni en os articlos
de opinión, ni sisquiá en a pachina an mos i- meten qui ya ye
goyoso en o suyo suenio  pa cutio, trobarás : Güe he soniato
con tu…

E asinas, como ye de dar, denguna zerteza i-tendrá mans que
t´en faigan fiestetas por os aintros, y todos seremos sin tartir
en o silenzio que mos aponderen os bendedors de suenios de
esibizión -masa de suenios en masa- en os enluzernáns brilos
doratos  d´o día.  

Asina que ya lo´n sabes, que fateza, güe
tanimientres os melons cruzaban a carretera,
zarratos, por no beyer-la, os güellos a la nuei,
en a mia  intimidat de amagatas esenzias…Güe
he soniato con tu…
Pa dizir-te isto se abioron de soniar os poemas.
Te usco en os mios suenios… mos beyemos en o firmamento
de ista eterea unibersal filmografía. Qui quiera que sigas…