21/9/15

COU nocturno.


Resultado de imagen de clases de noche
Asperando á la mia filla á la salida d’o instituto,
en a mesma puerta an que allora tamién yo saliba,
barafundiando he tornau  ta ixa mesa que alavez
 compartíbanos…
Remerando, miaquemexio porqué, quan bi yéranos
bien chuntetes posaus en clase de COU nocturno,
estiranzando lo día baxo refitoleras lunas de fluorescentz. 

En do yeras  Elena ? En que rimallo de mi vida te’n fués a chitar?
En que escondrillo fosco y silencioso t’amagabas a la usma?
En l’esmo , en o peito… astí an se clava con 18 anyos l’aimor?
Qué cosa que, aquera que estiés, bien cuchiflita campa hue en yo?

Bien espericueta y pincha, mesmo como antismás, encara t'alzo,
con a riseta purniando-te en os guellos, tu responsabilidat azul,
tus manetas de monyaquet de goma, y tu pantalón vaquero no guaire
esgastau… que bien que t’aponderaba…que repolida sin saber-ne.
Te quereba u deseyaba talment más que no m’alcuerdo ?
 Quanto de tu he trafegau? Que remane en mi de aquel que bi estié ?

 Dimpués de güeito horas de petenar, cansos de tantas cosas
un día par d’atro acudíbanos a clase a que nos ensenyaran
 cosas que, manimenos, yo ya no guaire me’n  alcuerdo…
Sólo que una güembra de tus caderas y o  d’brilo os tuyos guellos
son o sinyal d’ ixas embueltas.
De  tantismos días de acero, oficina y aspras nueitz de pizarra
 garra memoria hue me’n queda como a d’ixa zagaleta que
 s’arregiba con as mias comedias engalzando a pachas lo tedio.


Ixo cal que sigan os nuestros trunfos furtaus á o tiempo…
Croxirar as cercanías y dixarlas asinas… a salvo de la intemperie
en o cubilar d’as remeranzas.
Ixo Elena, estoi que ye matar o tiempo… ficar as mans en l’airera
que de camín se’n va y agarrapizar prexins y reyalidatz  que nos
soxeten  firme cuentra l'empente d'o cierzo.

Emplir-nos de armonías, anque siga mallar en fierro fredo. 

12/9/15

VIN Y VERSO

Resultado de imagen de TONELES VIEJOS
D’ixo fa a-sabe-las  nuietz,
más que no m’entrefilaba,
que m’en puye meyo zorro
d’ixa amagata bodegeta
do lo tiempo bien largo s’acofla
gosando dixar-ie su poso de robín,
bafadas que transtornan lo cutiano
y royas alufras de nuevas  plenitutz.

Hue , o sol en mingua d’agüerro,
trepuzando al tentón i torno a baxar-ne…
y acucuto en un leco de negros silencios
que siento botiando en un laberinto de
 mirallos d’o revés…ye un barrunte de tierra,
 l’azogue encadau que me engalza cerrín
 asperando-me  asti baxo…..y  ye que abocinau t’allí marcho.
Por fer ta un costau ixa fosca fredor, talment croxide
iste tonel de luz, an que’n dentra tamién d’atros á espuertas…

Cal encender ixa sondormida bombilleta,
feble garrampa de inspiración, como un
moriciego  en a suya güembra espiguardau,
a veyer si esvolastriando me ilumina l’esmo…
y  trigo a clau buena, cepreno, empento, y ya i soi…


Cuenta tu tot o que coge iste peito :
o mor mor d’a quera… siente…
rancias esencias
enluzernadas barucas
empolvadas querenzias
trates aconortaus como caitos d’o cielo
esviellatos prexins
cestons a rebutir de vacíos
ceringallos pa banderetas y fer-te-ne fiestas.

Masiau que si, voi a uscar-ie rampallos de luz,
 uga cojón de gato entreverada de suenios y feitos,
y  ubrir con prou tiento as xetas de senera,
espirallar os espritos libres sin guaire prisa…
y catar si soi rancio, picau,  u pitarra…
puestar que siga aceto u farto de zarampancas…
pero si m’amanas o tuyo poziello t’ itaré un dedet
 d’iste vin de casa nuestra y madre viella, amerau d’aconorto.

Arabá que siga un gran vin iste que acubila o mio peito,
á lo menos á yo me ferá buena honra pa beber-ne á traguetz , espaciet,
en istas nueitz an que cuasi me pienso que apercazo un piacet d’o tiempo ...   
(U a una mala, si se m’estraga, lo dixaré estar, que ferá buena vez en bel guiso con tremoncillo).
Ita-te-ne firmes tragos, yes convidau,   anque cal  que lo trobes bel poquet aspro.

Dimpues, si te fa goyo, nos encubamos atra beroya cosecha de nuevos suenios.