5/1/14

Mariner de boira preta.








Semblebas a tuya maleta plena á caramuello
en a tuya piel de chobenastro, ta par d´alabez,
cuan a medrana airiaba o bayo de l´aconorto
malas que sapiés que luego aberbas de zarpar-ne.
Caleba siguir-ne as estelas d´otris que a l´arreu
baxaban t´atros xutos puertos arribar…
Bicos por fecundar tos asperaban angluziosos
ubiertos bataleros a deleras doradas, un 5ºB an
ferretiar zanzeros azeros enta un millor amprau esdebenir.
A o escomenzipio d´o nuebo tiempo
tot rechitaba de bez chocante y furo,
pespeutibas, espazios, ambiestas,
sonius, güelladas, parolas…
Zaragoza no yera que a suya
freda espalda ¿Do lo suyo afalago?
allí teniés que fer d´un naufragio
un suenio por encorrer-lo ne, y fues fendo-ie
de tú o mudéjar, os bagos, mesmo a tuya vida.
Pero como ebas á xublidar o tuyo
lugar tan perén de tu ?
Como dixar sisquiá bellacosa
d´ ixos os tuyos días de buxo?
T´esmicazas-te a siñalíns pa fer-ne
simién en as tuyas glarimas,
glarimas t´abonar en l´asfalto buen
tempero, simién aguardando-te rechitando…
no yeras que un grumete y ya sapebas
esfer os ñudos nugaus en a gargamela.
Por as carreras d´a mar resalada d´o zierzo
nabatiabas enta l´orizón perén ta debán,
terne que terne, salitre y flor… marchar, tornar,
y buelta ent´os quefers á marchar…gosabas dixar
dezaga d´os mallos amagata a tuya isla , á o canto
-Astí firme anugata- d´o Galligo, margín d´entibo,
archipielago de lugars, ronals, pardinas y corrals,
inespunable altero castiello an no guaire reblar,
paisaches d´a tuya alma, berda pirinenca mar…
Mesmo que un belero en Monegros yeras 0 un albatro
de salón si no podebas tornar…anque tu l´alma no la
te mirases de trobar en a bal ampla e desinforme d´a mar.

No hay comentarios:

Publicar un comentario